Dag 1: Ohayoo Gozaimasu Tokyo!

Were here!

Na een lange reis zijn we dan eindelijk in Tokyo aangekomen.

Vanochtend de laatste loodjes (uitstel -> afstel) gefixed mbt inpakken en om 14:15 de trein gepakt naar Schiphol.
We zouden om 19:00 vliegen en aangezien wij liever geen risico's nemen hebben we ruim de tijd genomen.

Meteen bij het inchecken al de eerste les in Japanse regeltjes gekregen. Voor ons checkte namelijk een redelijk grote groep Japanners in, en nu wil de JAL (Japan Airlines) er graag voor zorgen dat Japanners, in het kader van eigen volk eerst, bij elkaar kunnen zitten. Dus onze raamplekken werden helaas vergeven. In ruil daarvoor werden onze seats geupgrade naar 'premium economy' (jaja). Ik zeg: go Japan :) Premium wil zeggen, iets meer beenruimte, vaker wat drinken en hele relaxte stoelen. De stoelen van JAL klappen niet achterover, maar schuiven onderuit. De stoel in de ligstand zetten levert dus geen problemen meer op voor de achterburen. Velly nice. Ook valt er van alles aan in te stellen, zoals een hoofdsteun met 'vleugels', die je hoofd dus ook steun geven als je naar de zijkant gaat hangen, en een voeten/benen-steun.

Maar allemachtig, zelfs met zo'n relaxte stoel is elf uur vliegen lang. bleh. Leuk detail is trouwens wel weer dat je ten alle tijden je display op een buitenboord camera kunt afstemmen. Zo kun je dus met opstijgen en landen naar buiten kijken, alsof je voorin zit. Cool!

Enfin, 3 films, wat Super Nintendo games en een X aantal tevergeefse slaappogingen later, landen we dan toch in Narita, een plaats op ongeveer 1,5 uur buiten Tokyo-centrum.

De Japanse douane is ook wel een beleving op zich. Zo moesten we elektronische vingerafdrukken laten maken, en een foto ter plekke (die je zelf overigens niet te zien krijgt)

Vervolgens met de trein/metro richting hartje Tokyo, waar we na het inchecken in het hotel en een verkwikkende douche wat zijn gaan eten. (En ergens lenzenvloeistof kopen, want drie keer raden wat Richard vergeten is...)

We besluiten wat te eten in een tentje dat het blijkbaar goed doet bij de locals. Ons hotel en ook dit eettentje bevinden zich in de zakenwijk, dus er zitten eigenlijk voornamelijk mannen in pak. Maar goed, we gaan het toch meemaken. Immers: when in Rome...
In eerste instantie redelijk raadselachtig hoe je wat moet bestellen (alles is in het Japans, duh), maar hier blijkt dat de Japanse medemens graag te hulp schiet bij het zien van een buitenlander in "nood". De eet-toko had een voor ons nieuw systeem: Je gooit geld in een automaat (denk: sigarettenautomaat, maar dan met plaatjes van gerechten), kiest wat je wilt eten en/of drinken (lees: bier of groene thee) en trekt aan een hendel als je klaar bent. Vervolgens wordt er een aantal bonnetjes geprint en eventueel krijg je dan nog wisselgeld terug.
Dan kun je een plekje zoeken en komt de "ober" de kaartjes ophalen en krijg je je eten. We zien er de voordelen wel van in. Geen menselijke fouten met geld, en als je klaar bent hoef je niet te wachten op de rekening.

Prima gegeten. Een kom rijst met daar op een soort roerei en varkensvlees. Het ziet er uit als.. ja.. je weet het niet, en toch smaakt het uit de kunst.

Na het bekomen een korte rondleiding door de wijk gemaakt, maar vanwege de regen hebben we dat kort gehouden.
Nog even langs de 7-11 om wat water en een paraplu te kopen en terug naar het hotel, alwaar Nanda haar charmes uitbuit om een UTP kabel en 2 extra dekens te charteren.

En nu zo meteen lekker in bedde, de jetlag wegslapen (het is hier 20:50, maar ons gevoel zegt 12:50 (8 uur eerder)

Morgen Tokyo in!