Kamakura

Dag 3 - Kamakura

Opmerkelijk: Vooral in de zakenwijken van Tokyo is duidelijk te zien dat het leven gericht is op niet thuis zijn. Je ontbijt buiten de deur, je gaat naar je werk, je dineert buiten de deur, dan ga je eventueel nog naar je tweede baan en vervolgens slaap je in een hotel. In Kamakura zie je ook veel kleine huizen, maar wel met dikke auto's voor de deur (Lexus, BWM, Mercedes). Ja, die Japanners maken lange dagen. En ze pakken ook iedere kans die ze hebben om een uiltje te knappen met beide handen aan, en je treft ze dan ook overal tukkend aan.

Maar dat geheel ter zijde.

Vandaag hebben we de stad Kamakura bezocht. Deze oude hoofdstad van Japan (tot ongeveer 1333) ligt ongeveer 1,5 uur met de trein ten zuiden van Tokyo. We stoppen op de halte Kita-Kamakura om vanaf daar een soort wandelroute te volgen die ons langs allerlei bezienswaardigheden brengt.

First stop: Engaku-ji. Dit tempelcomplex werd in 1282 gesticht ten nagedachtenis van de gevallenen in de oorlogen tegen het Mongoolse leger. Op zich een mooie plek om te bezoeken. Vooral de twee verdiepingen tellende poort is mooi. Wat opvalt is dat de tempelgebouwen heel naturel van kleur zijn. We slenteren wat door het complex en de bijbehorende tuinen. Het weer is inmiddels goed aangetrokken en met de blauwe hemel en een lekker zonnetje is het vele malen beter dan de afgelopen twee dagen.

Ook kunnen we hier ons tweede zegel laten kaligraferen in het boekje wat we bij Meiji Shrine hebben gekocht. Zo'n zegel is geen heel imposant kunstwerk oid, maar meestal een aantal rode stempels, waarop in het zwart, middels mooie kaligrafie de naam van het betreffende heiligdom en dedatum van ons bezoek worden geschreven. Wij kunnen het niet lezen, maar het ziet er dus wel mooi uit.

Na een bezoek aan de grote klok/bel van de tempel (Ohgane genaamd, een National Treasure), die alleen te bereiken is middels een tussen de 138 -volgens Richard- en 150 -volgens Nanda- treden tellende trap, gaan we verder richting Kamakura stad.

Aldaar bezoeken we als eerste de belangrijkste shrine, de Tsurugaoka Hachiman-gu. De shrine is gewijd aan Hachiman, de god van de oorlog, en is gebouwd op Tsurugaoka, de Heuvel van Kraanvogels. Hier kunnen we gelijk ons derde zegel innen. Joepie! Lekker Nederlands, dingetjes sparen! Het complex bestaat uit een aantal gebouwen, waaronder dus de tempel zelf. Ookal zijn dit soort plekken super toeristische attracties (ook voor de japanners zelf), je ziet er toch ook altijd mensen echt bidden en de tempel dus gebruiken waar ie eigenlijk voor bedoeld is. Al met al een mooie shrine, zeker de moeite waard.

Vanaf de heuvel heb je een mooi uitzicht over de stad, en wat opvalt is dat er redelijk wat roofvogels boven Kamakura vliegen. Er wordt wel vertelt dat deze volgels soms duiven op het tempelcomplex aanvallen of eten bij mensen uit de handen ritsen. Nice!

We lunchen in Kamakura zelf. Altijd spannend zoiets, want we hebben sinds we hier zijn nog geen Engelse menukaart gezien (altijd met plaatjes, dat dan weer wel) en de gerechten zien er ook niet altijd even herkenbaar uit. Uiteindelijk weer prima gegeten.

Na de lunch op zoek gegaan naar een zwaardsmit die zich ergens nabij het station moet ophouden. En waarempel, hij is nog thuis ook. Het moet gezegd, we hadden het misschien ietwat geromantiseerd, want deze knakker zat bij wijze van gewoon in zn garage met een semi-automatische hamer te werken, maar he, iedereen moet met zn tijd mee. Hij was wel met een katana bezig, dus dat was wel mooi om te zien.

Vervolgens op naar het bekendste item in town: Daibutsu - the great buddha of Kamakura. Dit is een 11 meter hoge bronze buddha, en is een van de twee grootste pre-moderne bronzen buddha beelden van Japan. De ander staat in de plaats Nara, waar we ook nog langs komen tijdens onze reis. Het beeld is knap gemaakt en je kunt voor 20 yen ( 16 eurocent, dus echt niks) ook nog even binnen een kijkje nemen. Stelt niet veel voor, maar je krijgt wel een beter beeld (het staat er ook beschreven) van de werkwijze die gehanteerd is bij het maken van de verschillende delen van de buddha. Je krijgt dus waar voor je geld ;)

+1 zegel.

Op de terugweg nog wat souveniershops bekeken en hop, de trein terug gepakt. We beginnen wat trekjes van de Japanners over te nemen en dommelen af en toe wat weg in de trein. Slaap pakken wanneer je het pakken kunt, werkt voor de locals, dus waarom zou voor ons niet hetzelfde gelden?

Terug in Tokyo is het inmiddels al donker geworden (het wordt hier rond zessen al donker) en we eten even wat in een tentje waar je weer middels een automaat moet bestellen. Smaakt wederom prima (by the way, vorken en lepels moeten overal apart worden besteld).

We bezoeken nog wat grote warenhuizen (eentje met een aparte afdeling voor kleren voor hondjes... pfff haha) en maken een nachtelijke trip door een deel van Tokyo die genoemd is naar een Nederlander genaamd Jan Joosten (van Lodensteijn), hier verbasterd tot Yaesu. De beste man heeft een aantal blokken en een straat op zijn naam staan. Er is ook een memorial steen met een Nederlandse tekst te vinden op een kruispunt.
Zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/Jan_Joosten_van_Lodensteijn

Via het centrum van Tokyo (en dan echt het centrum, als in het nulpunt) en de Stock Exchange terug naar het hotel. Vroeg slapen! want morgen moeten we om 7:15 verzamelen om naar Nikko te gaan. Daarvoor moeten we zelf nog ontbijten, dus dat word rond 06:00 opstaan. zzzzzz