Nikko

dag 4 - Nikko

Opmerkelijk: In de winter worden de treinen verwarmd tot een temperatuur van 30 graden, ongeacht welke temperatuur het buiten is. Onder elke stoel zit een kacheltje. Geen wonder dat elke Japanner in de trein in slaap valt. Af en toe wordt het ons te heet onder de bips en gaan we maar een tijdje staan :) In de zomer staat gelukkig de airco aan!

Vandaag zijn we met de trein naar Nikko gegaan, een pittoresque plaatsje, gelegen 130 km ten noorden van Tokyo. In de trein zijn we op een 'vierzitsplek' gaan zitten. Ondanks dat de trein aardig vol was, bleven de twee stoelen naast ons een tijdje leeg, omdat een Japanner nog liever staat dan dat hij naast een buitenlander gaat zitten. Hoezo discriminatie? :) Het schijnt dat ze bang zijn om Engels te moeten praten. Na een poosje is er toch een Japanse man bij ons komen zitten. Hij vroeg in zijn beste Engels waar we vandaan komen. Via een notitieblokje ('strawberry' is niet te verstaan als een Japanner het uitspreekt, dus opschrijven helpt) hebben we nog een leuk gesprek gevoerd. We hebben zelfs een kadootje gekregen; twee kleine bedeltjes, Richard een kikker (staat voor 'safety') en Nanda een hamer (staat voor 'fortune', elke keer als je met de hamer schud/slaat, verdien je geld).

Na een rit van bijna 2,5 uur zijn we uitgestapt op het Tobu-Nikko Station. Op een hoogte van 538 m is het een stuk kouder dan in Tokyo (rond het vriespunt!), en het duurde dan ook niet lang voordat we de eerste restanten sneeuw op straat zagen liggen. Het is echter wel zonnig en droog, dus dat is mooi.

In het dorp hebben we inkopen gedaan voor de lunch (picknicken). We kwamen nog even in de verleiding om wat Japanse snacks mee te nemen, zoals gedroogde inktvis, maar hebben ons toch maar beperkt tot sandwiches, jus d'orange, Belgische wafels, Snickers en chips.

De eerste bezienswaardigheid is de brug Shin-kyo ("De heilige brug"). De brug is herbouwd in 1907 nadat de oorspronkelijke brug uit 1636 was verwoest door een vloed. De brug vormt de toegang tot de belangrijkste Shrines uit Nikko.

Na de brug gaat het de berg op. Wat meteen opvalt zijn de torenhoge naaldbomen die de streek versieren (de hele streek heeft een echte aangename dennengeur). Ze heten Cryptomeria, en het blijkt dat de bomen oorspronkelijk helemaal niet uit de streek komen, maar tussen 1600 en 1620 geplant zijn (13.000 stuks as we speak). De Japanners houden ze graag in stand, en dan wel tot het eind, wat er wel eens toe leidt dat zo'n boom zich uit pure houtrot ellende op een tempel stort.

We zijn voorts de hele dag zoet met het bekijken van alle tempels, shrines en wat niet meer zij.
Sanbutsu-do is met zijn 3 enorme bladgouden beelden een leuke starter. Binnen mogen we helaas geen foto's maken en er zijn zelfs camera's geplaatst om dat de controleren. Binnen kunnen we voor 200 yen ook nog een good luck charm "kopen". Eigenlijk is het een soort donatie waarna je uit een bak een willekeurig bedeltje mag trekken. Je ziet pas welke het is als je hem uitpakt (je kunt je eigen geluk niet kiezen immers), en warempel, we trekken weer een kikker. Dat betekent dat we in ieder geval allebei heelhuids thuis komen!
Eenmaal buiten kunnen we weer een zegel laten kalligraferen.

Via een brede laan met enkele torii (poorten) komen we bergopwaarts aan op de meest beroemde plek van Nikko, de Toshogu Shrine. Voordat we naar binnen gaan picknicken we even onder de pagode (de Goju-no-to five storage pagoda). Het verhaal gaat dat Shrines, tempels en bijbehorende gebouwen altijd bewust een imperfectie ingebouwd hebben. Reden hiervoor is dat wanneer het perfect zou zijn, de goden het zich toe zouden eigenen (middels een welgemikte bliksemschicht bijvoorbeeld).

Het gebied en de gebouwen rondom de Toshogu shrine zijn werkelijk erg mooi en het is eigenlijk bijna teveel van het goede. De gebouwen zijn stuk voor stuk plaatjes en hebben allerlei mooie details. We bezoeken uiteraard de shrine zelf (schoenen uit, erg koude vloer), waar we ook nog een huwelijk kunnen aanschouwen (beetje rare plek, want het is eigenlijk een Mausoleum). Maar goed, zelf weten.
In een van de bijgebouwen zou je in de echo van een klap (met je handen, of met bijvoorbeeld twee houtjes) de brul van een draak kunnen horen. Om te voorkomen dat iedereen daar gaat staan klappen, wordt het middels de houtjes gedemonstreerd. En tja, je zou er inderdaad wat in kunnen horen. Laten we het er op houden dat de Japanners in ieder geval met een goede dosis fantasie uitgerust zijn.

Tevens staan er op het terrein twee kandelaars, een kado van de Nederlanders (daar zijn we weer!). Jammer is alleen dat het familiewapen van de Shogun er ondersteboven op staat (typisch), iets waar destijds de doodstraf op stond. Kennelijk is het de Nederlanders vergeven.

Nikko is overigens ook voor de Japanners zelf (zeker in de kersenbloesem tijd, waar het godzijdank nog net iets te vroeg voor is) een populaire attractie te zijn. Het is zaterdag, dus erg druk. Dus heel veel Japanse dames die op hun hoge hakjes even een bergje beklimmen, en even hun hip geklede chiwawa's meenemen. Leuk hoor.

Als laatste bezoeken we nog de Tai-Yuin shrine. Ook weer even binnen gekeken (schoenen uit, weer koude vloer). Vloerverwarming zou best wel eens een gat in de markt kunnen zijn hier). Het mooiste item is het samurai harnas van de shogun.

Om 16:00 pakken we de trein terug, om aan de 3 uur durende terugreis te beginnen. Hmmm, Ipod op en lekker pitten op de verwarmde stoeltjes. Reis gaat snel zo.

Terug in Tokyo stappen we uit in de wijk Asakusa. Een heel gezellige en bruisende wijk (vinden wij) waarin ook de beroemde Senso-ji tempel staat. De route naar de tempel wordt gemarkeerd door een poort met daaronder een enorme lampion (waar iedereen mee op de foto wil, zo ook wij). De tempel was helaas al gesloten, maar dit deel van Tokyo is desalniettemin de moeite waard. De weg tussen de lampion en de tempel is aan weerszijden getooid met allerlei winkeltjes, waar we voor Nanda nog traditionele teensokken kopen (dus met 1 inkeping tussen de grote teen en de rest van de tenen, zodat je makkelijk een slipper aan kunt).

We eten noodlesoep met bijgerechtjes, en lopen door nachtelijk Tokyo terug naar het hotel. Onderweg stoppen we nog bij de 7-11, en besluiten als aandenken aan Tokyo twee mondkapjes te kopen :)

Morgen reizen we per bus naar Matsumoto, in de Japanse Alpen. Weersverwachting voorspelt sneeuw :( We zullen zien.