Matsumoto

Dag 5: Matsumoto

Opmerkelijk: Japanners zullen nooit voorkruipen in een rij en als wij dat per ongeluk doen (omdat we niet door hebben dat er een keurige rij staat), zullen ze er niks van zeggen. Dringen is er sowieso niet bij. In een rij staat iedereen keurig op minimaal circa 75 cm afstand van elkaar. Als we naar een bezienswaardigheid gaan en even stil staan voor het maken van een foto, wachten de Japanners achter ons. Ze zullen ons niet passeren (ook al kan het makkelijk) en ze zullen al helemaal niet door het beeld lopen. Zelfs enkele auto's wachten totdat we een foto hebben genomen.Ze hebben echt een engelengeduld. Wat moet het een cultuurshock voor Japanners zijn als ze naar Nederland komen!

Het is zo ver. We verlaten Tokyo. Met de bus van 9:50 uur gaan we naar het eerste dorp in de Japanse Alpen: Matsumoto. De reis duurt 3,5 uur inclusief half uur file (ja, die hebben ze hier zelfs op zondag). Onderweg hebben we de eerste sneeuwval gehad en vlakbij Matsumoto hebben we enkele skipistes gezien (dan kriebelt het toch wel een beetje). Matsumoto is dan ook het beginpunt voor bergtochten.
Bij aankomst blijkt Matsumoto niet het schattige bergdorp dat we voor ogen hadden, maar een stad van pak em beet 230.000 inwoners. Ach ja, kwestie van bijstellen en weer door :-)

We verblijven in het 123 Hotel, dat erg comfortabel is, vooral na de kleine hotelkamer in Tokyo. Ruimte is hier minder duur, dus alles is wat luxer (inclusief verwarmde wc-bril).

Nadat we onze spullen in het hotel hebben gedropt, lopen we naar het Matsumoto-jo, het kasteel van Mastumoto (National Treasure). Eerst nog even een pitstop gemaakt in een papierwinkel , waar we mooie ansichtkaaten en notitieblokjes hebben gekocht.
Na een korte wandeling van circa 10 minuten komen we bij het kasteel aan. Onze monden vielen open van verwondering. Wat een indrukwekkend bouwwerk! Het kasteel is gebouwd in de 16e eeuw en is ook bekend onder de naam Karasu-jo, dat Kraaien Kasteel betekent. Deze naam is ingegeven vanwege de vorm en kleuren (zwart met wit). Van buiten gezien lijkt het kasteel vijf verdiepingen te hebben, maar eenmaal binnen merken we dat er zes verdiepingen zijn. Er is namelijk 1 verborgen verdieping zonder ramen, dat diende als opslagplaats voor voedsel en munitie. Al met al een geweldige ervaring om er rond te lopen, vooral als we bedenken dat de samurai op dezelfde plek hebben gelopen!

Op de terugweg naar ons hotel hebben we nog even geshopt in wat leuke winkeltjes. We zijn zelfs nog even terug gegaan naar de papierwinkel, waar Richard heeft geprobeerd om met een kalligrafeerpen (soort vulpen met een kwast) te schrijven. Omdat hij er niet in slaagt zijn naam succesvol te kalligraferen, heeft hij de pen toch maar niet gekocht :-)

's Avonds hebben we gegeten bij Za watami, een soort tapas restaurant (schoenen uit). Het is een keten dat door heel Japan zit en erg populair is. Als voorafje kregen we in zout water gekookte boontjes (koud), waarvan je de schil niet opeet! Erg lekker. Verder hebben we voor het eerst inktvis gegeten en Richard heeft voor het eerst sake gedronken. Sake drink je uit een klein kommetje. Volgens de Japanse traditie heeft Nanda telkens bijgeschonken. Omdat Richard behoorlijk tipsie was , is hij bij aankomst in het hotel als een blok in slaap gevallen. Een extra deken was deze keer niet nodig, want hij was zo warm als een kacheltje :).