Shirakawago

Na een lekker ochtendbad er vlug nog even op uit om de markt in Takayama, de Miyagawa Morning Market, langs de rivier te bezoeken. Er zijn allerlei winkeltjes en tentjes met etenswaren, bloemen, etc. Aan de manier van praten en doen valt op dat de mensen hier wel gewend zijn aan buitenlandse toeristen (er lopen er ook best wat rond) "SENK JOE SENK JOE VERY MUTSJ!" Richard koopt nog wat snacks voor onderweg bij een enthousiast mannetje met goede verkooppraatjes.

Opmerkelijk: In veel van de winkeltjes waar je eten kunt kopen staan overal bakjes waaruit je kunt proeven (in de toeristische gebieden in ieder geval). Makkelijk als je zin hebt in een snelle snack.. eh.. wat zeg ik nou.

Na de markt keren we terug naar Iwatakan om onze spullen te pakken en naar het station te gaan. We hebben nog even tijd, dus voordat we de bus pakken bezoeken we nog snel de Hida Kokubun-ji (tempel), de oudste tempel van Takayama. Het is deze ochtend nog zo fris dat het water bevroren in de regenketting (soort regenpijp, maar dan, ja, eh, een ketting) zit. Bijzonder bij deze tempel is de Three Storage Pagoda (vaak heeft een pagode 5 verdiepingen).

Vandaag vertrekken we met de bus naar Shirakawa-go (UNESCO world heritage), een dorp in de Japanse Alpen. De belangrijkste "attractie" hier is een authentiek historisch dorp waar nog boerderijen (gassho) staan, welke soms wel 250 jaar oud zijn. In een van deze gassho zullen wij vandaag ook overnachten! Leuk vooruitzicht.

Een indrukwekkende hangbrug met al even indrukwekkend uitzicht brengt ons van het busstation naar het dorp. We struinen wat rond en bezoeken wat winkeltjes. Erg leuk. Je waant je inderdaad een paar eeuwen terug in de tijd. We zijn nog getuige van een dak dat vernieuwd wordt. Een aantal dakdekkers is driftig met riet en authentieke elektrische snoeiapparatuur in de weer om een gassho van een nieuw kapsel te voorzien. Jammer genoeg zijn de weergoden ons wat minder goed gezind en regent het vrijwel ons gehele bezoek :-( Maar goed, we laten ons niet kennen, we gaan gewoon maar door, want wie niet tegen wat geplens kan, die is maar zie-lug hoor. Op naar het hoogste punt in het dorp, het Shiroyama viewpoint. Erg mooi. Snel foto en hup het theehuis ter plekke naar binnen. Bakkie thee gaat er wel in. (Overigens, thee en water zijn in horeca gelegenheden vaak gratis...)

We besluiten om vroegtijdig naar onze accomodatie terug te keren, omdat het er buiten met dit weer niet leuker op wordt. De gassho is ook van binnen erg gaaf. Schoentjes uit, slippers aan (niet in de slaap- en eetvertrekken!). De muren zijn hier echt flinterdun (soms inderdaad alleen maar papier). Enige discretie is dus geboden. Wij hullen ons weer in Yukata en Tanzen en maken het ons gemakkelijk tot het avondeten wordt geserveerd (We hebben ook hier weer een traditionele maaltijd bij de accomodatie). Af en toe sluipt samoerai Richard wat rond in de gangen om te proberen onopgemerkt langs de andere kamers en personeel te komen. Niemand schenkt verder aandacht aan hem, dus je zou kunnen zeggen dat die missie geslaagd is.

Om 18:00 wordt het eten geserveerd. Het lijkt in grote lijnen op het eten wat we in Takayama geserveerd kregen, echter dit keer met verse riviervis (met huid, kop en staart) ipv voorbereide zalmmoot. Het smaakt weer voortreffelijk.

Na het eten is er nog de mogelijkheid om van het bad gebruik te maken. In tegenstelling tot de minshuku in Takayama is hier maar plek voor twee mensen tegelijk en is hier geen buitentobbe. Een ander groot verschil is dat het bad hier echt HEET is. Zeg maar "AU AU AU"-wat-heet. Een minuutje en een opperhuid later zijn we er echter wel aan gewend (of we voelen gewoon niets meer, dat kan ook). Voor de zekerheid maar niet te lang gedobberd. Het was wel een eer dat we als eerste het bad mochten gebruiken trouwens.

De futons zijn hier iets dikker dan in Takayama en ook hadden we hier meer dekens en zelfs een kruik. De bedden zijn voor ons klaargelegd terwijl wij aan het eten waren, dus aan service geen gebrek. In de eerste instantie, en na een maaltijd en een warm bad lijken twee dekens en een kruik wat overkill, maar naarmate de avond vordert zijn we er toch wel blij mee :-)

Morgen nog Kanazawa, onze laatste bestemming in het alpengebied.