Nagasaki

De dag begint met een vroege ochtend wandeling door een oud gedeelte van Nagasaki. Dit gedeelte van de stad is gespaard gebleven tijdens het bombardement van de stad, en je vind hier nog allerlei oude huisjes, de één in betere staat dan de andere. Via allerlei smalle weggetjes banen we ons een weg bergopwaarts, de oude wijk in.

Opmerkelijk: Bovengrondse elektriciteitskabels kom je in alle steden in Japan tegen, maar Nagasaki spant tot dusver de kroon. Dat dit goed kan gaan is eigenlijk een wonder. Op sommige plekken (meestal een zijstraatje met dubieuze shops) is het echt een zooitje.

Tijdens onze wandeling komen we opvallend veel oude mensen tegen. Niet zo gek natuurlijk, we zitten immers in een oude buurt, maar hoe stijl het hier en daar ook is (veel trappetjes), deze oudjes bewegen zich nog kwiek voort. Veel traplopen gecombineerd met een dieet van rijst , vis en zoete bonen houdt je blijkbaar kwiek.

Wat ook wel leuk is, is dat deze wijk blijkbaar niet zoveel toeristen trekt. De mensen in deze wijk kijken ons met even veel belangstelling aan, als wij hen. Veel van hen proberen nog een soort van praatje te maken (voor zover dat gaat), en zelfs de oudere mensen schuwen de conversatie niet.

Eenmaal boven (of nou ja, zover als wij gegaan zijn dan) hebben we een mooi uitzicht over Nagasaki. Het is een beetje heiig, maar dat is eigenlijk wel zo fijn bij dit soort wandelingen (beter dan felle zon, of regen). Vanaf hier is goed te zien dat het gebied rondom Nagasaki heel bergachtig is. Ten tijde van de atoombom, die zijn hoofddoel -de Mitsubishi Shipyard, dus het havengebied nabij het centrum- eigenlijk compleet mistte en in het noorden van Nagasaki ontplofte, werden veel delen van de stad door de bergen beschermd. Hierdoor vielen er in Nagasaki minder directe slachtoffers dan in Hiroshima, terwijl het een krachtigere bom was.

Het is raar om te beseffen dat wanneer de bom zijn doel had getroffen, Richard er waarschijnlijk niet was geweest.

Omdat we in Hiroshima al veel gezien hebben omtrent de atoombom, en we in Nagasaki maar 1 dag zijn, staan we in deze stad verder niet te lang stil bij het bombardement alhier. Nagasaki heeft een paar eigen unieke bezienswaardigheden die ook zeer de moeite waard zijn: Glover Garden en Dejima. Via de smalle straatje vervolgen we onze weg naar de Glover Sky Road, een lift die ons naar de entree van Glover Garden brengt.

Glover Garden is een soort openluchtmuseum, annex park, genoemd naar Thomas Blake Glover. Glover heeft een belangrijke rol gespeeld in de modernisering van Japan en is de eerste buitenlander geweest die voor zijn verdienste is gedecoreerd met The Order of the Rising Sun, een hoge eer in Japan. (http://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Blake_Glover). In het park, wat zeer fraai te noemen is, staan een aantal westerse Villa's die gediend hebben als woningen voor onder andere Thomas Glover zelf, Frederick Ringer en William Alt. Het zijn, zeker voor die tijd, riante villa's te noemen, die op een mooie plek in Nagasaki liggen. Je hebt vanaf hier prachtig uitzicht over de stad. Ook kun je de huizen van binnen bekijken. Grappig detail is de eetkamer van Glover house, waar de VOC bordjes op tafel liggen. Ook is de geschiedenis van de heer Glover, zijn prestaties en zijn familie te lezen.

Japanners kunnen zich hier ook in 19e eeuwse westerse kleding hijsen en zich laten fotograferen. Leuk om te zien. Als je door het park wandelt, waan je je echt even ergens anders . Alle bloesem bloeit prachtig en sowieso is er veel aandacht besteed aan de flora (veel tulpen ook). Een bezoek aan dit park rond deze tijd is dan zeker de moeite waard. Ook hier is overigens weer een trouwerij aan de gang (het lijkt standaard te worden in onze verslagen).

Eenmaal weer buiten de Garden, genieten we even van wat Cheesecake en een Caramel Macchiato bij de Starbucks en gaan we op weg naar onze volgende bestemming: Dejima.

Dejima was een kunstmatig schiereiland in de haven van Nagasaki, waar de Nederlanders die in die tijd exclusief handel dreven met Japan verbleven (nadat de Portugezen waren verbannen). Bijna twee eeuwen lang is deze handelspost het enige 'venster op het westen' geweest voor de Japanners, en dus voor de Japanse geschiedenis heel belangrijk. Grappig feitje is dat Japanse kinderen deze geschiedenis ook op school geleerd krijgen, terwijl het bij ons niet of nauwelijks wordt behandeld. Japanners vinden het dan ook raar als je zegt dat je eigenlijk niet zo goed weet wat Dejima is.

Wat je in Nagasaki dus kunt bezoeken is een reconstructie van Dejima (naar aanleiding van opgravingen) die ligt op de plek waar vroeger het schiereiland lag. Anno nu is dat midden in de stad, maar destijds dus in de haven. Er zijn gebouwen te zien die je van binnen en buiten kunt bekijken, er draait een korte film over de geschiedenis van Dejima die (middels koptelefoons) ook in het Nederlands te volgen is, en er zijn musea waarin allerlei opgegraven stukken liggen (VOC munten, VOC porselein, etc.). Heel fraai zijn ook de woonvertrekken van de kapitein en het 'opperhoofd' van Dejima. Deze woningen zijn van binnen helemaal nagemaakt zoals ze vroeger geweest zouden zijn (met tatami matten en al, dus schoenen uit). Bij sommige vertrekken zijn ook video's te zien, waarop je kunt zien waarvoor de kamer destijds gebruikt zijn, en deze video's zijn Nederlands gesproken. Cool! Als Nederlander kun je dus echt niet onder een bezoekje aan Dejima uit.

Na ons bezoek zijn we redelijk suf gelopen en we besluiten terug te gaan naar het hotel om daarna een hapje te eten. Onderweg komen we nog langs een parkje dat we herkennen van Wie Is De Mol! We eten in een Italiaans restaurant met Japanse twist. Het Engels van het personeel is hier echt rampzalig :( En de menukaart is ook totaal niet in het Engels (vaak is het gerecht op de menukaart nog wel vertaald, maar hier dus niet). Ons geluk is dat termen als 'caesar salad' en 'carbonara' gelukkig standaard zijn bij de Italiaan, dus we hebben uiteindelijk nog prima gegeten!

Morgenvroeg vertrekken we heeeeeel vroeg in de ochtend naar Mount Aso, een actieve vulkaan Spannend!